Bu akşam, rüzgar kapıma vuruyor
bana geçmiş aşklarımdan bahsediyor
kül olmadan önce
bu akşam, bu bir sonbahar şarkısı
evin içinde sesini titreten
ve ben uzaktaki günleri düşünüyorum
nakarat:
Aşklarımızdan geriye ne kalır?
O güzel günlerden geriye ne kalır?
Bir fotoğraf, eski bir fotoğraf, gençliğimden.
Aşk mektuplarından geriye ne kalır?
nisan ayından, randevulardan?
Bir anı durmaksızın peşimden koşuyor.
Mutluluğun gölgesi, rüzgarda savrulan saçlar
çalıntı öpücükler, göçüp giden hayaller
bütün bunlardan geriye ne kalır
söyle bana?
Küçük bir köy, eski bir kule
iyi saklanmış bir manzara
ve bir bulutun içinde, değerli bir surat
geçmiş günlerimden.
Kelimeler, mırıldayan nazik kelimeler
okşayışlar daha da saf
yeminler bozuldu suyun derinliklerinde
bir kitabın sayfalarında bulduğumuz çiçekler
parfümüyle sarhoş eden
hepsi uçup gitmiş, neden?