Que’m soi lhevada pro de dòra,
Enter la nueit e lo matin,
Lo hred qu’èra tot blanc dehòra,
Que t’èi espiat drin a dromir.
Shens tròp de bruth, a la cosina,
Qu’èi hèit cauhar drin de cafè,
Puish qu’èi tirat ua pagina,
Aus dias deu calandrièr.
Aqueth moment qu’ei de las hemnas,
A véder l’ombra de çò qui viu,
Pesar las jòias e las penas,
E lo temps qui se’n va tau briu.
Que vas batlèu har la lhevada,
Que vau enténer lo ton pas
Qui va desvelhar la maisoada
E esquiçà’m un drin la patz.
Jo’t diserèi qu’a la hornèra,
Cau reparar aqueth flisquet,
Tu que’m vas demandar encuèra :
«Mes on m’as hicat lo bonet ? »
Non volerí pas tirar hèra
A tot çò qui avem viscut,
Jo que voi partir la purmèra,
Non poderí seguir shens tu .