آن هنگام كه گيسوانت مي خرامد بسان آفتاب تابستان
و بالشت مي شود بسان گندمزاران
آن هنگام كه سايه و نور مي كشند بر تنت طرح كوهستانها ، جنگلها و جزاير گنج
چقدر دوستت دارم
آن هنگام كه كامت شيرين مي گردد
و تنت سخت
آن هنگام كه آسمان چشمانت
با تك آذرخشي مشوش مي گردد
و دستانت لبريز از تمنا
آن هنگام كه انگشتانت جسارت نمي كنند
و نجابتت با آهی
مي گويد "نه"
چقدر دوستت دارم
آن هنگام كه ديگر خودت را ماده گربه نمي بيني
و چون ماده سگي مي شوي
و با نعره گرگي
تمام زنجيرها را مي دري
وقتي اولين نفس زدنهايت
به فريادي مبدل مي شود
وقتي آن كسي كه مي گويد" نه "منم
وقتي آن كسي كه مي گويد" آري "تويي
چقدر دوستت دارم
آن هنگام كه تنم بر روي تنت
به سنگيني اسب مرده اي مي شود
نمي داند، نمي داند
كه آيا هنوز هم وجود دارد؟
وقتي كه عشقبازي مي كنيم
بسان آنان كه در نبردند
وقتي منم آن سربازي
كه جان ميدهد ، كه مي بازد
چقدر دوستت دارم