Que i avè pagalha en cada còrn,
N’èra pas com a l’aeropòrt,
On lo dehens qu’ei com dehòra,
On ès tostemps a espiar l’òra,
Parets de calhaus e tèrra,
Qui saben guardar las istoèras
Au caut l’ivèrn, au fresc l’estiu,
Tot qu’èra viu.
[Arrepic:]
En casa d’on avem viscut,
Que i avè ombra, que i avè ombra,
Ombra devath, lo teit dessús,
Que i avè ombra, e chic de lutz.
Jo qu’èri mainat, qu’avi esquiçat,
Ena crampa lo papèr pintrat,
Tà har ua carta de l’Africa,
Un dia de maishanta gripa,
Tà poder traucar lo cèu,
La frèbe qu’a un gran batèu,
E dus cohats, anar tornar,
N’èra pas car .
Ací que s’apèra « A tien-te dret »,
E jo qu’espii dançar lo huec
Sus la fotò d’un vielh amic
Qui viatjè libre hens un eslit,
Lo chegrin qu’ei petita causa,
Qu’ei lo bonur qui s’arrepausa,
O lo contrari, per bèth còp,
N’at sèi pas tròp.