Гэтым я ранкам… я ўстаў, устаў ама́ль,
Ама́ль адзеўся..,
Каву п'ю я амаль.
Ама́ль працую,
Ама́ль я -- куру.
Амаль акно адкрываю… Амаль --
Пра цябе – «не ўпомню»...
Чака́ю ўсё цябе я,
Жыццё маё, я кахаю цябе!
Здаюся больш -- сумным,
I халадней -- здаюся,
Здаюся, мож, -- зімой.
Нешта ама́ль купляю, а-а…
Ама́ль стаю ў чарзе я,
Рану амаль адкрываю, а-а…
Амаль зацягнулась.
Ў бар захо́джу ама́ль!
І заказваю я піва,
Амаль-ама́ль не ною (пла́чу)
Па вуліцах iдучы,
І не дрыжаць… ды ногі.
Але -- чакаю цябе я.
Так.., жыццё маё, чакаю!
Здаюся больш сумным,
Самотным больш -- здаюся,
Здаюся, мож, -- зімой.
I цішынi ама́ль крык,
Што тэлефон (нумар мой) забыла...
Амаль, ама́ль ўсмехаюся,
Амаль я супако́йны,
I амаль пішу ўсё ж табе я.
Амаль i не здаецца
Ўсё фільмам Альмадо́вара.
Амаль мне падаба́ецца,
Амаль i разуме́ю,
Амаль мяне i ву́чыць.
Але -- чакаю цябе я.
Маё Солнце (Жыццё), так чакаю!
Спустошаны ў сэрцы,
Раблюся больш слабым я,
Нiбы (Быццам) я зіма...
Вось ранку тры гадзіны...
Варочаюся ў ложку,
Амаль ўключаю святло я,
Амаль іду да люстры,
Амаль пазнаю́ сябе.