Òi Mòrte, Mòrte! E si’ turnata ancòra,
vicino â pòrta mia, nu mése fa.
I’ te sentètte, ma sbagliaste ll’óra,
pecché chéll’óra ancòra ha da sunà!
Tu m’hê signato, m’hê pigliato ‘e mira,
tanto t’è cara chésta pèlle a tte!
E cómme a na palómma avòta e gira,
i’ te véco che gire attuórno a mme!
Ma mo sto’ a ll’aria ‘ncopp’a na muntagna,
‘e faccia ô mare, sótt’o ciélo blù…
Dint’a nu casaruóppolo ‘e campagna
addo’ ‘a strata nu ‘ngarre manco tu!
Parlo c’a luna, chiacchiaréo c’ o sóle,
cu ll’auciélle che fanno unu ciù-ciù.
E m’a faccio cu ciérti campagnuóle
ca t’hanno vista e t’hanno ditto: sciù!
So’ campagnuóle ca so’ state â guèrra
e so’ turnate n’ata vòta ccà.
Uno è cecato e zappa ancòra ‘a tèrra,
e n’ato è zuóppo e ‘o véco ‘e faticà!
E n’ato cu nu braccio sulamènte
ca ‘nzórfa ‘e vvite, m’ha prummiso già
ca nu vinetto, nu vinetto arzente
a San Martino m’ha da fà pruvà…
E me cóntano quanto nc’hê pututo
quanno affòrza ‘e vvulive fà cadé,
ma llòro, fòrte, quanno hanno vinciuto,
t’hanno reduto ‘nfaccia, cómme a mme!
Eh! Comme a mme! Ca si nun so’ cecato,
tèngo na freva ca nun vo’ passà…
e cu’ tutto ca sto buóno scellato,
‘o ‘i’?... piglio ‘a pénna e tòrno a ffaticà!