Խուլ ու համր են քամիները
Երբ հոգու խորքում անդունդ է
Իմ ընկերը մենությունն է դառնում
Ի՞նչ արժեք ունի քո սերը
Նա տալիս է պարզ այդ հարցը
Ամպերին, որ քո կերպարն են առնում
Ի՞նչ արժեն խենթի վերքերը
Որ բացել է քո այդ սերը՝
Գոյությունս փակելով իրենում
Քամի, քամի
Այդ ո՞ւր ես տարել տաք իմ հուշերը
Քամի, քամի
Դու տո՛ւր ինձ թևեր, որ հետևեմ քեզ
Քամի
Ես փակում եմ իմ աչքերը
Ու թվում է, թե տեսնում եմ
Այն ուղին, որ դեպի քեզ է բերում
Ստախոս էին աստղերը
Որ ասում էին, թե անպարտ է
Սերը այն հոգու, որ լույս է փնտրում
Քամի, քամի
Այդ ո՞ւր ես տարել տաք իմ հուշերը
Քամի, քամի
Դու տո՛ւր ինձ թևեր, որ հետևեմ քե
Քամի (Դու տո՛ւր ինձ թևեր, դու տո՛ւր ինձ թևեր)
Քամի (Որ սավառնեմ դեպի վեր ես)
Քամի (Դու տո՛ւր ինձ թևեր, դու տո՛ւր ինձ թևեր)
(Որ սավառնեմ դեպի վեր ես)
Քամի (Դու տո՛ւր ինձ թևեր, դու տո՛ւր ինձ թևեր)
(Որ սավառնեմ դեպի վեր ես)
Քամի (Դու տո՛ւր ինձ թևեր, դու տո՛ւր ինձ թևեր)
(Որ սավառնեմ դեպի վեր ես)