Бабаларым жайлаған құтты мекен,
Жем өзені1, жері асыл, туған өлкем.
Атом жарып тәніңді жаралаған.
Мұнан асқан зұлымдық бар ма екен?
Қасиетті жеріңе де ажал жетті,
Жаылыстан ел кешті қасіретті,
Қаншамар жан дертті боп зіл–заладан,
Тірілмей бастан кешті қияметті.
Кешегі өткен кеңестің заманында,
Қалдайбегім тапталдың табанында.
Тіршіліксіз бүгінде далаң жатыр,
Иесіз, Ай мен Күннің аманында.
Білемісің қанша отау оты өшті,
Сені тастап үдере елің көшті
Содан бері қанша жылaп әбызатта
Туған ұрпақ мүгедек күйін кешті.
Атаарым мирас қып мұра еткен,
Киелі мекен едің, ұл-қыз өскен,
Алдында бабалардың айыптымыз.
Өмірін жері үшін қиып кеткен.
Құрбан болдың жері aлып дүлей күшке,
Қалдайбектер ceбeлep дертің іште.
Жaңарып далa қайтa eл айылар,
Зaлaның зapдaбынaн кeлeшeкте?
Зaлaның зapдaбынaн кeлeшeкте?
1. Ембі/Эмба/Emba river