Włóż swoje białe sombrero1,
osiodłaj konia, mój drogi,
i odjedź za zachodzącym słońcem.
Lepiej odejdź,
bo tutaj
nie ma dla ciebie miejsca.
Stoisz przede mną
jak staroświecki bohater.
Myślisz, że nasze życie to film.
Mój świat jest prawdziwy;
żyję i czuję
i mogę się bez ciebie obejść.
Włóż swoje białe sombrero
i swą czerwoną bandanę2.
Pomyśl o tym dniu jako ostatecznej rozgrywce.
Żegnaj, przyjacielu!
To jest koniec
ciebie i mnie.
Teraz bądź dzielnym vaquero3
(-quero -quero -quero -quero -quero):
nie pokazuj swych uczuć.
Ja popłaczę sobie, gdy będziesz znikał
(będę płakać, gdy będziesz znikał)
w mroku nocy,
ubrany cały na biało,
oswobodzony i wolny beze mnie.
Włóż swoje białe sombrero
zwyczajem wszystkich kowbojów.
Idź, znajdź sobie słodką señorita4,
kogoś potulnego,
kto nigdy nie odezwie się
szorstko do ciebie.
Jesteś wielkim caballero5
(-llero caballero caballero),
dumnym, zawsze nieugiętym.
Ja chcę kogoś, kto mnie przyjmie
(wszystko, czego chcę, to ktoś, kto mnie przyjmie)
taką, jaką jestem.
Potrzebuję mężczyzny,
który przystaje
do swych czasów.
Ty nigdy nie przyjąłbyś mnie
taką, jaką jestem.
Potrzebuję mężczyzny,
który przystaje
do swych czasów.
1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Sombrero2. https://pl.wikipedia.org/wiki/Bandana3. hiszp. "kowbojem"4. hiszp. "pannę"5. hiszp. "panem"