Τυφλωμένη από την αντηλιά
Άλλαζα θέσεις σαν να μή με ένοιαζε
Ήταν όμως πάνω από τις αντοχές μου
Ξέρεις, ήλπιζα πως θα σε έβλεπα εκεί
Κοιτάζοντας από το παράθυρο
Μπορούσα να δω μες τη ψυχή του κάθε περαστικού
(Είδα) Τόσες ζωές
Τόσα ζευγάρια μάτια
Ένα αγνό συναίσθημα
Είμαι αόρατη και μαγική
Έστω και για μια μόνο στιγμή
Ένα αγνό συναίσθημα
Που φοβάμαι να ελέγξω
Απλώνοντας τα χέρια μου
Το αφήνω να με παρηγορήσει
Τα κορμιά μας κινούνται στο σκοτάδι
Μου αφαιρεί κάθε πόνο
Και τότε νιώθω ερωτευμένη
Με όλους όσους βλέπω
Συνεχίζω να κινούμαι μέσα στα διαστήματα όπου κάποτε βρισκόσουν
Και η ψευδαίσθηση αρχίζει να φθίνει
Αφήνοντας τους πάντες να στέκονται και να χαζεύουν
Γιατί πλέον δεν έχω ίχνος φόβου
Το ήξερα πως αυτό θα κατέληγε σε δάκρυα
Κοιτάζοντας από το παράθυρο
Μπορούσα να δω μες τη ψυχή του κάθε περαστικού
(Είδα) Τόσες ζωές
Τόσα ζευγάρια μάτια
Ένα αγνό συναίσθημα
Είμαι αόρατη και μαγική
Έστω και για μια μόνο στιγμή
Ένα αγνό συναίσθημα
Φοβάμαι να το ελέγξω
Απλώνοντας τα χέρια μου
Το αφήνω να με παρηγορήσει
Τα κορμιά μας κινούνται στο σκοτάδι
Μου αφαιρεί κάθε πόνο
Και τότε νιώθω ερωτευμένη
Με όλους όσους βλέπω
Συνεχίζω να κινούμαι μέσα στα διαστήματα όπου κάποτε βρισκόσουν
Εκείνοι οι ξένοι με ξεπερνούν
Είμαι χαμένη; Με βρίσκουν
Έχω φύγει; Βρίσκονται εκεί μαζί μου
Όμως δεν έχει τελειώσει
Τα διαστήματα στο ενδιάμεσο
Σε κρατούν μακριά μου
Το κενό; Σημαίνει πως δεν έχει τελειώσει
Απλώνοντας τα χέρια μου
Το αφήνω να με παρηγορήσει
Τα κορμιά μας κινούνται στο σκοτάδι
Μου αφαιρεί κάθε πόνο
Και τότε νιώθω ερωτευμένη
Με όλους όσους βλέπω
Συνεχίζω να κινούμαι μέσα στα διαστήματα όπου κάποτε βρισκόσουν