Я цэлы дзень цябе ня бачыла.
Халодны дзень, а я ўся зрабілася гарачай,
Як зара, але не зьзяла.
Была бяда, а стала музыка.
Пляла вянок. Хадзіла ў госьці.
Я не дайшла, здаецца, зьнікла на мяжы
Тваіх думак, тваёй удачы
А ты ня плач, а ты ня плач,
Бо я ж ня плачу, плачу, плачу, плачу,
Плачу, плачу, плачу, ня плачу.
А ты ня можаш ведаць, як я цябе люблю.
Ты кладзешся спаць і я ня дыхаю да раніцы,
Да раніцы і аж да сьвітанку сама я,
Як бязь месяца зара.
Ніхто не чуў, як я сьпявала, ніхто не чуў.
Мая душа яшчэ не знала, што ты ёсьць, а ўжо любіла
І гэта яна (не я) цябе адкрыла.
І цэлы дзень усё чула птушачка, мая адна.
Я так ніколі не сьпявала для людзей сваіх мінораў.
Мая адна... Я цэлы дзень
Прасіла волі, волі, волі, волі,
волі, волі, волі, няволі.
А ты ня можаш ведаць, як я цябе люблю.
Ты кладзешся спаць і я ня дыхаю да раніцы,
Да раніцы і аж да сьвітанку сама я,
Сама я, сама я, сама я, сама я, сама я,
Сама я, як бязь месяца зара.