คนโรคจิต
ฉันควรทำยังไงกับคุณดี
ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย
เดี๋ยวขึ้นๆลงๆ
ฉับควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว
แต่ที่แน่ๆ
ฉันไม่อยากเล่นเกมส์แล้วล่ะ
ใครๆก็บอกว่าเราประหลาด
ฉันก็แค่ชอบคุณเอามากๆเลยล่ะ
คุณก็รู้ดี
แต่ก็ยังคอยควบคุมฉัน
ฉันเองก็เหมือนกัน
พวกเราทั้งแปลกและมีความสัมพันธ์ที่ประหลาด
ต่างคนต่างทำร้ายกัน
(ทำร้ายกัน)
สุดท้ายก็กลับมากอดกัน
(กลับมากอดกัน)
คุณทำให้ฉันรู้สึกเหมือน
คนโรคจิต
ใครๆก็คอยบอกเราว่า
ทะเลาะกันเหมือนจะไม่เจอกันอีก
สุดท้ายก็กลับมาดีกัน
คนพวกนั้นไม่เข้าใจหรอก
และมันไม่ใช่เรื่องตลก
ใช่แล้ว ฉันเป็นโรคจิต คนโรคจิต
เราต่างรักกันอย่างคนโง่เง่า
หากไม่มีคุณฉันคงเสียใจ
และไร้เรี่ยวแรง
ใครๆก็บอกว่าเราช่างเหมาะสม
เดี๋ยวเราก็ดีกัน
พวกปัญหา
เข้ามาหาฉันโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว
ฉันสวยแบบธรรมชาติ
พวกเราเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว
ฉันไม่กลัวหรอก
แค่รู้สึกตื่นเต้น
อารมณ์รุนแรง ฉันแค่ข้ามมันไป
ฉันจะรับมือกับคุณได้อย่างไร
ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง
ฉันเลยทั้งอ่อนโยนและโหดร้ายกับคุณ
รอยยิ้มที่คุณมีไว้ให้กับฉัน
ฉันจะปล่อยคุณไปได้ยังไง
พวกเราทั้งงดงามและมีความสัมพันธ์ที่น่าเศร้า
เราต่างส่องแสงให้กันและกัน
บอกฉันมาเดี๋ยวนี้
เหมือนพระจันทร์และแม่นํ้า
สุดท้ายก็กลับมากอดกันอีกครั้ง
คุณทำให้ฉันรู้สึกเหมือน
คนโรคจิต
ใครๆก็คอยบอกเราว่า
ทะเลาะกันเหมือนจะไม่เจอกันอีก
สุดท้ายก็กลับมาดีกัน
คนพวกนั้นไม่เข้าใจหรอก
และมันไม่ใช่เรื่องตลก
ใช่แล้ว ฉันเป็นโรคจิต คนโรคจิต
เราต่างรักกันอย่างคนโง่เง่า
หากไม่มีคุณฉันคงเสียใจ
และไร้เรี่ยวแรง
ใครๆก็บอกว่าเราช่างเหมาะสม
เดี๋ยวเราก็ดีกัน
อย่าหันกลับไป
ก้าวต่อไปในแบบที่เราเป็น
ฉันรู้สึกถึงคุณไปทั้งร่างกาย
ทุกๆอย่างจะดีขึ้นเอง
(คุณทำให้ฉันรู้สึกเหมือนคนโรคจิต)
เหมือนคนโรคจิต
ใครๆก็คอยบอกเราว่า
ทะเลาะกันเหมือนจะไม่เจอกันแล้ว
สุดท้ายก็กลับมาดีกัน
ใครๆก็บอกว่าเราช่างเหมาะสม
เดี๋ยวเราก็ดีกัน
เดี๋ยวเราก็ดีกัน
เดี๋ยวเราก็ดีกัน
เดี๋ยวเราก็ดีกัน
เดี๋ยวเราก็ดีกันแล้ว
ไม่เป็นไรหรอก
ไม่เป็นไร
เดี๋ยวเราก็ดีกัน
เดี๋ยวเราก็ดีกัน
เดี๋ยวเราก็ดีกัน
เดี๋ยวเราก็ดีกันแล้ว
ไม่เป็นไรหรอก
ไม่เป็นไร
พวกเราแปลกๆหน่อย
โรคจิต