Przychodzimy, odchodzimy

Przychodzimy, odchodzimy

leciuteńko na paluszkach

szczotkujemy wycieramy

buty nasze twarze nasze

żeby śladów nie zostawić

żeby śladów nie zostało.

Miasta nasze domy nasze

na uwięzi się kołyszą

tuż nad ziemią ledwo ledwo

jak wiatr mały to nie widać.

A jak wielki wiatr się zdarzy

wielka bieda puszczą cumy

zatrzepocą się zatańczą

miasta nasze domy nasze

i polecą w stratosferę

Przygarbionych w pustym polu

bez oparcia bez osłony

bez niteczki choćby co by

przytwierdzała nas do ziemi

wiatr nas porwie i poniesie

za kołnierze podniesione

porozrzuca gdzieś w przestrzeni.

Nam to nic, my przeczekamy

aż się skończy aż ucichnie

to wstaniemy otrzepiemy

rączki nasze klapy nasze

żeby śladu nie zostało

od początku zbudujemy

miasta nasze domy nasze

sprzęty nasze lampy nasze

żeby wiatr miał czym kołysać.