Χθες συνάντησα τυχαία ένα φίλο σου παλιό
και μου μίλησε για σένα που είχα χρόνια να σε δω
και περίμενα ν’ ακούσω πως στο βάθος
της καρδιά σου θα υπάρχω πάντα εγώ.
Πόσο λάθος είχα κάνει το κατάλαβα μετά
που με χτύπησε στη πλάτη και μου είπε φιλικά
«άκου φίλε μη σε νοιάζει,
τη ζωή της έχει φτιάξει τώρα πια!».
Και σταμάτησε για λίγο η καρδιά μου
σα να έχασα τον κόσμο ξαφνικά.
Δεν περίμενα ποτέ πως θα πονέσω
τόσο πολύ χρόνια μετά.
Και σταμάτησε για λίγο η καρδιά μου
χίλια έγινα κομμάτια τελικά.
Δε φαντάστηκα ποτέ πως θα το πάρω
τόσο πολύ προσωπικά, προσωπικά…
Ξέρω κάποτε σου είπα της αγάπης το γυαλί
έχει μέσα μου ραγίσει και σε πόνεσα πολύ.
Ξέρω είχες στο φινάλε το δικαίωμα
να φτιάξεις τη δική σου τη ζωή.
Κάτι λόγια που μου είπαν χθες το βράδυ φιλικά
σαν αντίλαλος γυρνάνε στο μυαλό μου τελικά
«άκου φίλε μη σε νοιάζει,
τη ζωή της έχει φτιάξει τώρα πια!».
Και σταμάτησε για λίγο η καρδιά μου
σα να έχασα τον κόσμο ξαφνικά.
Δεν περίμενα ποτέ πως θα πονέσω
τόσο πολύ χρόνια μετά.
Και σταμάτησε για λίγο η καρδιά μου
χίλια έγινα κομμάτια τελικά.
Δε φαντάστηκα ποτέ πως θα το πάρω
τόσο πολύ προσωπικά, προσωπικά…