Прошлогодние глаза [Proshlogodniye glaza] [Belarusian translation]

Я жыў -- імгненняў не хавáў,

Я думаў -- гэта назаўжды,

А на мяне глядзела ты --

Ніхто так і ніколі так,

Ніколі так...

А(-ле) прамільгнуў ўсяго ды год,

І пуцяводны згас прамéнь,

Не вéрне нават цуд дзівос --

Мне гэтых леташніх вачэй,

Любімых вок...

Позiрк леташнiх вачэй,

Адпалаўшая сляза...

Не дае спакою мне

Той позiрк твой (Вачэй прамень)...

Позiрк леташнiх вачэй,

І забыўся б, нельга жа...

Болем ў памяці засеў

Твой позiрк той (Вачэй прамень)...

Шкада, што часам iншым вось --

Я не цаніў таго, што ёсць.

Шкада, што попел за спіной,

I страт(-аў)/(нам…) -- не злічы́ць ужо,

Злічыць ўсяго...

Не трэба больш нічога мне,

I не хапае мне цяпер --

Твайго мінулага святла,

Вачэй, што летась -- мілыя,

Любімыя.

Вочы леташнiх часоў,

Навальніцы гук былой...

Прама ў сэрца позiрк мне

Тваiх вачэй...

Вочы леташнiх часоў,

І забыў бы, да не змог...

Болем ў памяці засеў

Вачэй прамень!

Вочы часу, што адпеў,

І забыўся б, нельга мне...

Болем у памяці жыве

Вачэй прамень!..