Priča o Vasi Ladačkom [Polish translation]

Czy znacie opowieść o Vasie Ladačkim?

I ja ją dopiero teraz usłyszałem.

Razu pewnego przez dziewięć dni nie wychodził z karczmy,

mówią, że był z niego dziwak.

Jego ojciec był ubogim chłopem,

żywić musiał siedem głodnych gąb,

Jego matka była blondynką - cichą, delikatną, miała suchoty...

Umarła niedługo po trzydziestce.

Mieli kilka mórg ziemi, mały domek na skraju ulicy,

Na stole zawsze chleba tyle tylko, ile trzeba,

Ale Vasa chciał o wiele więcej...

Pragnął koni czarnych, skaczących po łące,

zegarek ze złotym łańcuchem - i salasze (1)...

Pragnął ziem urodzajnych, winnic szlachetnych,

jabłkowitych koni zaprzęgniętych do karocy - ale nie mógł ich mieć.

Kochał dziewczynę piękną, lecz sierotę -

wziąłby ją, gdyby tylko wiedział:

kocha się raz w życiu - a bogatą, czy sierotę,

nie wybiera rozum, ale serce.

Wciąż miał nadzieję, że miłość mu przejdzie,

na zawsze odszedł ze wsi.

Nigdy do nikogo nie pisał, ożenił się z posażną dziewczyną,

jedyną córką jakiegoś gospodarza.

Dostał konie czarne, skaczących po łące,

zegarek ze złotym łańcuchem - i salasze...

Dostał ziemie urodzajne, winnice szlachetne,

jabłkowite koni zaprzęgnięte do karocy -

wszystko miał, lecz nie miał niczego.

Rozpił się, nie minęło wiele czasu,

duszę swoją diabłu sprzedał.

Znali go wszyscy karczmarze, szukał ratunku w kieliszku,

ale nie mógł go znaleźć.

Młody był, mówią, kiedy umarł - w karczmie, na atak serca

Opadła mu tylko głowa - ni to drzemie, ni to śpi...

I jeszcze pamiętają jego ostatnie słowa:

Na nic były konie czarne, skaczące po łące,

na nic zegarek i salasze...

Na nic były ziemie urodzajne i winnice szlachetne,

na nic karoce i jabłkowite konie...

Skoro nie jestem z tą, którą kocham,

skoro nie jestem z tą, którą kocham.

Skoro nie jestem z tą, którą kocham,

Ech, skoro nie jestem z tą, którą kocham.

Czy znacie opowieść o Vasie Ladačkim?

I ja ją dopiero teraz usłyszałem.

Nawet jemu podobni, kiedy nad wszystkim się zastanowią,

mówią, że był z niego dziwak.