O presul vere civitatis,
qui in templo angularis lapidis
ascendens in celum,
in terra prostratus fuisti
propter Deum.
Tu, peregrinus a semine mundi,
desiderasti exul fieri
propter amorem Christi.
O mons clause mentis,
tu assidue pulcram faciem aperuisti
in speculo columbe.
Tu in absconso latuisti
inebriatus odore florum,
per cancellos sanctorum
emicans Deo.
O culmen in clavibus celi,
quod propter perspicuam vitam
mundum vendidisti:
hoc certamen, alme confessor,
semper habes in Domino.
In tua enim mente
fons vivus clarissima luce
purissimos rivulos eduxit
per viam salutis.
Tu magna turris
ante altare summi Dei,
et huius turris culmen obumbrasti
per fumum aromatum.
O Disibode,
in tuo lumine
per exempla puri soni
membra mirifice laudis edificasti
in duabus partibus
per Filium hominis.
In alto stas,
non erubescens ante Deum vivum,
et protegis viridi rore
laudantes Deum ista voce.
O dulcis vita
et o beata perseverantia
que in hoc beato Disibodo gloriosissimum
lumen
semper edificasti
in celesti Ierusalem.
Nunc sit laus Deo
et in forma pulcre tonsure
viriliter operante.
Et superni cives gaudeant
de his qui eos
hoc modo imitantur.