Μια ημέρα εγώ ρώτησα:
Παππού,που ειναι ο Θεός;
Ο παππούς μου έγινε θλιμμένος,
και τίποτα δεν μου απάντησε.
Ο παππούς μου πέθανε στην εξοχή (στα χωράφια)
χωρίς προσευχή ούτε εξομολόγηση.
Και τον έθαψαν οι ιθαγενείς
(με) φλογέρα από μπαμπου και ταμπούρλα.
Μετά από λίγο καιρό εγώ ρώτησα:
Πατέρα,τι γνωρίζεις για τον Θεό?
Ο πατέρας μου σοβάρεψε
και τίποτα δεν μου απάντησε.
Ο πατέρας μου πέθανε στο ορυχείο
χωρίς γιατρό ούτε ασφάλεια.
Χώμα από αίμα ορυχείου
έχει ο χρυσός του αφεντικού !
Ο αδερφός μου ζει στα βουνά
και δεν ξέρει ούτε ένα λουλούδι.
Ιδρώτα,ελονοσία,φίδια,
είναι η ζωή του οιλοτόμου.
Και κανείς να μην ρωτήσει
εάν ξέρει που είναι ο Θεός.
Γιατί από το σπίτι του δεν έχει περάσει
τόσο σημαντικός κύριος.
Εγώ τραγουδώ στους δρόμοους,
και όταν βρίσκομαι στη φυλακή.
Ακούω τις φωνές του λαού
που τραγουδά καλύτερα από εμένα.
Υπάρχει ένα θέμα στη γη
πιο σημαντικό από τον Θεό.
Είναι κανείς να μην φτύνει αίμα
ωστέ καποιος άλλος να ζει καλύτερα.
Ποιός Θεός ξαγρυπνά για τους φτωχούς ;
Ίσως ναι και ίσως οχι.
Αλλά είναι σίγουρο το οτι γευματίζει
στο τραπέζι του αφεντικού.