(Koro)
Sen, sen hiç bir kelime söylemedin
Bana hiçbir mektup göndermedin
Seni affedeceğimi düşünme
Bak, dünyamız yavaşça ölüyor
Artık daha fazla boşa zaman tüketmeyeceğim
Sana inanacağımı düşünme
(Koro)
Sen, ellerimiz giderek buruştuğunda,
Ve saçlarımız kırlaştığında (griye döndüğünde)
Seni affedeceğimi düşünme
Ve gör açlıktan ölmekte olan çocukları,
Ve harap olan evleri
Onların seni affedeceğini düşünme.
Hey, denizler arazileri kapladığında
Artık adam kalmadığında
Kendini affedeceğini düşünme
Ah sadece sessizlik kaldığında
Ve hayat bittiğinde
Kendini affedeceğini düşünme
(Tekrar)