Μετρούσα τα βήματά σου
Στο χορό που χωρίζει το διάστημα των επιλογών σου
Δεν ήμουν μόνη
Μετρούσες τα λουλούδια με τις άκρες των δαχτύλων σου
Που αψηφούν το σκοτάδι και το μαρτύριο
Όμως εμένα με ελκύει η αμαρτία
Ταιριάζουμε μαζί
Όμως μπορείς να με περιμένεις;
Και όταν η μέρα ξημερώνει, ξαναγυρνάω σε σένα
Το μόνο που αναγνωρίζω είναι το κενό μέσα μου
Από κατάχρηση, ζω με τα λάθη μου, τα λόγια σου σα νόμος
Σαν ένα προαίσθημα, δε θα αλλάξουμε
Οι κραυγές μας γκρεμίζουν
Τους τοίχους μιας ζωής που θέλουμε να απωθήσουμε
Τα όρια των κορμιών
Αυτών που μοιράζονται τις συνευρέσεις μας, τις σκέψεις μας
Ερωτευόμαστε τα βάσανα
Όμως μας ελκύει η δυστυχία μας
Καταστρέφουμε μαζί
Όμως μπορείς να με περιμένεις;
Και όταν η μέρα ξημερώνει, ξαναγυρνάω σε σένα
Το μόνο που αναγνωρίζω είναι το κενό μέσα μου
Από κατάχρηση, ζω με τα λάθη μου, τα λόγια σου σα νόμος
Σαν ένα προαίσθημα, δε θα αλλάξουμε