Zavallı vatan,
ezilen, yolsuzlukları ile iktidarın,
utanma nedir bilmeyen aşağılık insanların.
Güçlü sanıyorlar kendilerini,
yaptıkları her şey mübah onlar için
ve her şey onlara ait ya!
Yöneticiler arasında, ne çok
dört dörtlük, işe yaramaz soytarı var!
Bu ülke, acıyla perişan olmuş...
Peki, biraz olsun rahatsız etmiyor mu sizi,
şu yerde yatan cansız bedenler?
Değişmez, değişmez
değişmez… Belki değişir…
Peki, nasıl mazur görmeli
stadlardaki sırtlanları ve şu gazetedekileri?
Çamura batıyor domuzların çizmesi.
Bundan utanıyorum biraz ve kanıma dokunuyor
hayvan gibi bir insanı görmek.
Değişmez, değişmez...
Elbette değişir! Göreceksin, değişecek!
Umalım daha normal seyrine dönsün dünya,
göğü ve çiçekleri seyredebilsin,
diktatörlüklerden söz edilmesin artık...
Hâlâ biraz ömrümüz olursa eğer.
Bu arada, gelmesi gecikmesin baharın.