Φεύγουν οι νύχτες και τα χρόνια περνάνε
όλα και τίποτα, τίποτα δε μένει
Έχω τα μάτια μου ανοιχτά, δεν κοιμάμαι
γιατί αυτό που φοβάμαι είναι μη μείνουμε πια ξένοι
Πού, πού να γυρίζεις και πώς να σε βρω;
Κι όσο οι άλλοι πιο πολλά μου ζητάνε
απ’ το μυαλό μου περνάνε όλα και τίποτα δε μένει
Δε συγχωρώ στον εαυτό μου τα λάθη
για τα ανεκπλήρωτα πάθη
είναι η ψυχή μου διχασμένη
Πού, πού να γυρίζεις και πώς να σε βρω;