Οι στιγμές που ζήσαμε
Ωω όταν ο άνεμος φύσαγε με βροχή και χιόνι
Δεν ήταν όλα κακά
Βάζουμε τα πόδια μας εκεί που, που έπρεπε να πάνε
Ποτέ να μην πάνε
Η διαλυμένη ψυχή
Ακολουθώντας από κοντά αλλά σχεδόν διπλάσια αργά
Στις καλές μου φορές
Πάντα υπήρχαν χρυσές πέτρες για να πετάξω
Σε αυτούς που παραδέχονται την ήττα πολύ αργά
Αυτές ήταν οι στιγμές μας, αυτές ήταν οι στιγμές μας
Και θα μου αρέσει πολύ να δω εκείνη τη μέρα
Εκείνη η μέρα ήταν δικιά μου
Όταν θα με παντρευτεί έξω στις ιτιές
Και θα παίζει τα τραγούδια που γράψαμε
Με έκαναν τόσο
Και θα μου άρεσε πολύ να δω εκείνη τη μέρα
Η μέρα της ήταν δική μου