Πες μου αν κάτι
από δω σ’ έχει πάρει
για να μην περιμένω πια
Εχθρό τον ήλιο
από φίλο έχω κάνει και,
το πλήθος άγρια θάλασσα
Δεν είναι ότι σου τα `δωσα όλα,
αυτό δεν είναι που με πονά
είναι η καρδιά μου γεμάτη από δώρα,
πού θα τα δίνω πια
Πες μου αν φοβήθηκες
τόσο που ανοίχτηκα
κι αν είν’ ο λόγος αυτός
που τώρα σε χάνω,
πόσο λυπήθηκα
Αχ, πώς δεν πρόσεξα,
όταν μου μίλαγες
μου είχες πει για πληγές,
για δύσκολα χρόνια
πόσα μου φύλαγες
Τι να κρατήσω
για ποιον και για πότε,
θάνατος είναι το να κρατάς
Μ’ ένα τραγούδι αργά προχωράω
κι εσύ το δρόμο σου τραβάς
Δεν είναι ότι σου τα `δωσα όλα,
αυτό δεν είναι που με πονά
είναι η καρδιά μου γεμάτη από δώρα,
πού θα τα δίνω πια
Πες μου αν φοβήθηκες...