Λυσσομανάει ο αγέρας, τα φύλλα πέφτουν
παντού συντρίμμια ρημώσαν τη γη
και τα πουλιά ακόμη δε στέκουν
στην ερημιά αυτή τη σκληρή
Πώς να ξεχάσει κανείς την αυγή;
μέσα απ' το χιόνι προβάλει ένα χέρι
ένα γερμένο κεφάλι πιο κει
φιλούσε τη γη
Φριχτή θυμάμαι εκείνη τη νύχτα
οι σφαίρες πέφταν σαν νάταν βροχή
δεν πέφτουν φύλλα κάτω απ' τα δένδρα
πέφτουν αμέτρητα κορμιά καταγής
Πώς να ξεχάσει κανείς την αυγή;
μέσα απ' το χιόνι προβάλει ένα χέρι
ένα γερμένο κεφάλι πιο κει
φιλούσε τη γη