Πρέπει να αντιμετωπίσω τον ίδιο μου τον εαυτό και να δω την πραγματικότητα, να καταλάβω πως τα αστέρια από ψηλά δεν αγγίζονται, πως το φως που φώτιζε αυτό το όνειρο δεν φαίνεται πια και η αγάπη όσο τεράστια και έντονη κι αν είναι κάποια μέρα μπορεί τελειώσει.
Φοβίζει, να φεύγεις
και να εγκαταλείπεις τα πράγματα που δεν θα ξαναγυρίσουν.
Δεν θα ξαναγυρίσουν, ποτέ.
Τώρα τι μπορώ να πω;
Αν πια δεν έχω λόγια.
Δεν χρειάζεται να πεθάνω για να καταλάβω πως για 'σένα έσβησε η ψυχή μου.Τώρα τι μπορώ να πω;
Αν συνομιλώ με το μαξιλάρι μου,
πως είμαι κουρασμένη να ακούω, να σωπαίνω και να περιμένω να δαγκώνω τις επιθυμίες μου.
Αναγνωρίζω την πλάτη σου, σαν δειλός έφυγες.
Αύριο όταν περάσεις αυτή την πόρτα δεν θέλω να σε ξαναδώ
και πάρε στις βαλίτσες σου τα πράγματα που δεν ταιριάζουν στη ζωή μου και μην πιστεύεις πως μένω εγκαταλελειμμένη για τη ματαιοδοξία σου.Για την αγάπη εγώ έπαιξα τη ζωή μου και θα την ξαναπαίξω.
Σου ορκίζομαι, μου λείπεις.
Σε όλα εκείνα τα πράγματα που πια δεν είσαι
και που πια δεν είναι εδώ, ποτέ.