Poranne łzy – serdeczne przyjaciółki me –
w kolejnej biedzie znów odwiedzić wpadły mnie.
Porannym łzom próbuję opowiedzieć, jak to z nami jest,
jak to jest.
Chcę czułych słów,
twój głos jest pełen zimnych nut.
Daremnie czekam na czułości choćby łut.
Dlaczego chłód, nagły chłód
zmienił serce twe?
I raz po raz wtórują mi poranne łzy, kap-kap.
Kto życie zna, pociesza mnie,
pociesza mnie, że nie ja jedna pytam tak,
i jeszcze cień, nadziei cień,
że serce me doczeka się na swój świąteczny dzień.
(×2):
Wśród czułych słów,
słów pełnych najcieplejszych nut,
ach, nie mnie jednej się przydarzył taki cud,
że zniknął chłód, nagły chłód,
świąteczny nastał dzień,
rozchmurzył się poranek zły i nie powrócą już…