Βλέπω να πέφτουν οι σταγόνες
της βροχής στο παράθυρό μου
ξέρω ότι όλα θα είναι ίδια
δεν θα αλλάξουν το πρωί
Ο ήλιος θα ξαναβγεί
το φεγγάρι θα γίνει πιο άσπρο
το ποτάμι θα γίνει πιο ποτάμι
και δεν θα πέσουν τα βουνά
Γιατί μένω μουγκή
καρφωμένη στο βλέμμα σου
γιατί όλα είναι τόσο μακρινά
γιατί χωρίς εσένα δεν υπάρχει πια τίποτα
Γιατί δεν υπάρχουν νεράϊδες
ούτε πρίγκιπες, ούτε όνειρα
γιατί όλα είναι ψέμα
γιατί χωρίς εσένα δεν υπάρχει πια ζωή...
Μια μέρα βαθιά και καθαρή
θα έρθεις να με βρεις
σε μια άσπρη άμαξα
όπως τα παλιά παραμύθια
Θα συνεχίσεις εκεί
εγώ θα συνεχίσω να ονειρεύομαι
αυτό το φιλί που στο τέλος
θα σου κλέψω μετά από τόσο καιρό
Γιατί μένω μουγκή
καρφωμένη στο βλέμμα σου
γιατί όλα είναι τόσο μακρινά
γιατί χωρίς εσένα δεν υπάρχει πια τίποτα
Γιατί δεν υπάρχουν νεραΪδες
ούτες πρίγκιπες, ούτε όνειρα
γιατί όλα είναι ψέμα
γιατί χωρίς εσένα δεν υπάρχει πια ζωή...