Βλέπω τις σταγόνες της βροχής
Να πέφτουν στο παράθυρό μου
Ξέρω πως όλα θα είναι ίδια
Δεν θα αλλάξει τίποτα αύριο.
Ο ήλιο θα ξαναδύσει
Το φεγγάρι θα είναι ακόμη πιο λευκό
Το ποτάμι θα είναι περισσότερο ποτάμι
Τα βουνά δεν θα πέσουν.
Γιατί
Μένω άφωνη,
Αιχμάλωτη του βλέμματος σου;
Γιατί
Όλα είναι μακρινά,
Γιατί
Χωρίς εσένα δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο;
Γιατί
Δεν υπάρχουν νεράιδες,
Ούτε πρίγκιπες, ούτε όνειρα;
Γιατί
Όλα είναι ψέμα,
Γιατί
Χωρίς εσένα δεν υπάρχει περισσότερη ζωή;
Μια έντονη και καθαρή μέρα
Θα έρθεις να με ψάξεις
Σε αυτή την άσπρη άμαξα
Όπως στα παλιά παραμύθια.
Εσύ παραμένεις εκεί
Εγώ συνεχίζω να ονειρεύομαι
Εκείνο το φιλί που τελικά
Θα σου έχω κλέψει στο εντωμεταξύ.
Δεν υπάρχει πια άλλη ζωή.