Βλέπω τις σταγόνες της βροχής
να πέφτουν στο παράθυρό μου
ξέρω πως όλα θα μείνουν ίδια
δεν θα αλλάξει τίποτα αύριο
Ο ήλιος θα ανατείλει ξανά
το φεγγάρι θα είναι πιο άσπρο
το ποτάμι θα είναι ακόμα ποτάμι
δεν θα πέσουν τα βουνά
Γιατί έμεινα σιωπηλή
καρφωμένη στο βλέμμα σου
γιατί όλα είναι μακριά
γιατί χωρίς εσένα δεν υπάρχει πια τίποτα
Γιατί δεν υπάρχουν νεράιδες
ούτε πρίγκηπες, ούτε όνειρα
γιατί όλα είναι ένα ψέμα
γιατί χωρίς εσένα δεν υπάρχει πια ζωή...
Μια μέρα έντονη και φωτεινή
θα έρθεις να με αναζητήσεις
μέσα σε μια λευκή άμαξα
όπως παλιά στα παραμύθια
Θα εξακολουθείς να υπάρχεις
εγώ θα εξακολουθήσω να ονειρεύομαι
εν τω μεταξύ εκείνο το φιλί
στο τέλος θα κλέψω
Γιατί έμεινα σιωπηλή
καρφωμένη στο βλέμμα σου
γιατί όλα είναι μακριά
γιατί χωρίς εσένα δεν υπάρχει πια τίποτα
Γιατί δεν υπάρχουν νεράιδες
ούτε πρίγκηπες, ούτε όνειρα
γιατί όλα είναι ένα ψέμα
γιατί χωρίς εσένα δεν υπάρχει πια ζωή...