Popelka [Polish translation]

Znów już skończyło się party,

do wódki doleję ci soku

i podliczę twe nowe straty.

Na twarzy uśmiech namaluj, nawet jeśli jest nie twój.

Cóż ci zostaje, jak to, by się do mnie uśmiechać.

Kopciuszku z zabawy, co jesz śniadanie w szlafroku

i nie chcesz tańczyć, jak ci zagra tata.

Wiesz dobrze dokąd nie, niebo cię nie minie.

Wiesz, że cud może się stać.

Popiół i groch,

i gry, których nie można wygrać,

jak tylko z wielkimi stratami.

Popiół i groch,

kto wie,

z kim Kopciuszku pójdziesz spać.

Gołębie odlecą, przemyśl to sama,

przemyśl sobie sama.

Żyjesz w akademiku.

Wszyscy cię kochają,

prócz tego, kogo najbardziej ci brak.

Ten, któremu uciekasz,

lub za złe mu masz, że cię bardzo trochę kochał.

Jesteś lokalnym Kopciuszkiem, a grasz kogoś wielkiego.

Każdej nocy mierzysz nowy trzewik.

Zanim ze snu się ockniesz, północ już wybiła,

kareta dawno znikła w mgłach.

Popiół i groch,

i gry, których nie można wygrać,

jak tylko z wielkimi stratami.

Popiół i groch,

kto wie,

z kim Kopciuszku pójdziesz spać.

Gołębie odlecą, przemyśl to sama,

przemyśl sobie sama.

Żyjesz w akademiku.

Pociągi już odjechały,

a miasto połyka dziecinne cienie.

Pod oknami spadł śnieg.

a na ulicach ludzie są tak próżni, że chce się krzyczeć.

Jesteś diwą z kanapy, siadasz sobie na wannę

i zmywasz spod oczu czarne spliny.

Wiesz dobrze dokąd nie, niebo cię nie minie.

Więc czemu bywasz taka niepewna.

Popiół i groch,

i gry, których nie można wygrać,

jak tylko z wielkimi stratami.

Popiół i groch,

kto wie,

z kim Kopciuszku pójdziesz spać.

Gołębie odlecą, przemyśl to sama,

przemyśl sobie sama.