Pomimo lat pogardy [German translation]

Nie pamiętam

Czy dzień był słoneczny czy słotny

Kiedy zadałam niebu pytanie:

Być albo nie być?

Pytanie moje własne

Zrodzone z ukrytych w pamięci

Strzałów pod murami straceń

Z przesiąkniętego zapachem piwnicznej pleśni ubrania

Z szarego pyłu

Opadającego z krematoryjnego komina

Na niezaoraną ziemię

Niebo milczało

Odpowiedziały mi jednak:

Bawiące się w ruinach domu dziecko

Cień drzewa i ptak, krążący ponad gniazdem

Być, być!

Pomimo lat pogardy

Bo jeszcze nie umarło słowo "nadzieja"

To słowo potrafi zatoczyć szeroki krąg

Przemierzyć Ziemię i przestrzeń

Owinąć się chmurą i wiatrem

Zgarnąć z nieba blask gwiazd

Mroki grobów rozświetlić

Czas i niebyt przekreślić

Bogów w mgławice przemienić

By na wiekach przestrzeni

Odcisnąć ślad człowieka