Ձյան սպիտակ վերմակի տակ
Հողը տաք է, այնքա՜ն տաք,
Ինչպես շունչը իմ մանկան
Քնի մեջ առավոտյան:
Քնի մեջ առավոտյան
Կա մի պահ հավերժության,
Փոքրիկիս իր երազում
Հրեշտակներ են այցելում:
Նա ժպտում է քնի մեջ,
Երբ երազն է օրորվում,
Բայց երազը ունի վերջ,
Երբ որ օրն է արթնանում:
Երբ որ օրն է արթնանում,
Իր հետ ո՞ւր է մեզ տանում,
Թե՞ երազ է դա մի նոր,
Որ տեսնում ենք ամեն օր:
Պղտոր գետը հոգսերի
Մեզ տանում է դեպի վար,
Տո՛ւր ինձ ձեռքդ, բարեկա՛մ,
Մենք պետք է օգնենք իրար:
Մութ է, մութ է մեր ճամփան,
Չի երևում ոչ մի բան,
Խոսքերը մեկ են արել
Տեր Աստվածն ու սատանան:
Քեզ դեռ շատ կտրորեն,
Կծաղրեն ու կգնան,
Հետո կա՛մ կփոշմանեն,
Կա՛մ ուժեղ կհռհռան:
Բայց որքան էլ տրորեն,
Տրորեն ու հռհռան,
Չես դառնա դու սրիկա,
Մանկության փոքրի՛կ իշխան:
Հրաշքները չեն մեռնում,
Նրանք կան ու կմնան,
Թե հավատ կա քո սրտում,
Եվ կա սերը անանձնական:
Հրաշքները կմնան,
Քանզի կա փոքրիկ իշխան,
Որ սիրում է տիեզերքն
Ու աշխարհը այս դաժան:
Մի՛ լքիր, ինձ հե՛տ մնա,
Մանկության փոքրի՛կ իշխան,
Միասին պիտի անցնենք
Ճանապարհը Փորձության:
Մութ է, մութ է մեր ճամփան,
Չի երևում ոչ մի բան,
Խոսքերը մեկ են արել
Տեր Աստվածն ու սատանան:
Ձյան սպիտակ վերմակի տակ
Հողը տաք է, այնքա՜ն տաք,
Ինչպես շունչը իմ մանկան
Քնի մեջ առավոտյան:
Քնի մեջ առավոտյան,
Երբ որ ցողը վաղորդյան
Մարգարիտ է շաղ տալիս,
Վախենում եմ, սիրելի՜ս:
Մութ է, մութ է մեր ճամփան,
Չի երևում ոչ մի բան,
Խոսքերը մեկ են արել
Տեր Աստվածն ու սատանան: