Άνοιξες πανιά και φεύγεις,
τώρα μακριά,
πού ταξιδεύεις για που πάς,
δεν βρήκα λόγια να σου πω...
θα σε καρτερώ,θα σε καρτερώ...
Ποιο μονοπάτι,τώρα περπατάς,
με ποιον το διαβαίνεις
και πίσω δεν κοιτάς...
Που κάθομαι μονάχος,
στου δρόμου εκεί την άκρη
που ζούσαμε παλιά...
να σκέφτομαι εσένα
και να μετράω μόνος,
τις πίκρας τα σκαλιά...
Άνοιξες...φτερά καρδιά μου,
και πέταξες μακριά,
σαν τα χελιδόνια στο ..νοτιά!
Να μου προσέχεις...
εκεί ψηλά...έχει παγωνιά,
....τόση παγωνιά!
Ποιο μονοπάτι,τώρα περπατάς,
με ποιον το διαβαίνεις
και πίσω δεν κοιτάς...
Που κάθομαι μονάχος,
στου δρόμου εκεί την άκρη
που ζούσαμε παλιά...
να σκέφτομαι εσένα
και να μετράω μόνος,
τις πίκρας τα σκαλιά...
Και κάθομαι μονάχος,
στου δρόμου εκεί την άκρη
που ζούσαμε παλιά...
να σκέφτομαι εσένα
και να μετράω μόνος,
τις πίκρας τα σκαλιά...
Και κάθομαι μονάχος,
στου δρόμου εκεί την άκρη
που ζούσαμε παλιά...
να σκέφτομαι εσένα
και να μετράω μόνος,
τις πίκρας τα σκαλιά...
Και κάθομαι μονάχος,
στου δρόμου εκεί την άκρη
που ζούσαμε παλιά...
να σκέφτομαι εσένα
και να μετράω μόνος,
τις πίκρας τα σκαλιά...