Πήγα στο σπίτι μου, -
το πατρικό μου, -
νά 'χω τον πόνο μου κάπου να πω
κι είδα τη μάνα μου να κλαίει σαν παιδί
βρήκα συμπόνια όμως έλειπες εσύ...
Ποια νύχτα σ' έχει πάρει
κι η σκέψη μου σαλπάρει...
Χωρίς καμιά δικαιολογία έχεις χαθεί...
Ποιος είναι ο μαγνήτης
ο ερωτικός σου θύτης -
που ρίχνει αλάτι στης καρδιάς μου την πληγή...
Ποια νύχτα σ' έχει πάρει...
Πήγα στους φίλους μου, -
στη γειτονιά μου,-
λίγο να έπαιρνα παρηγοριά –
κι ήτανε όλοι τους μαζί μου στοργικοί—
βρήκα παρέα όμως έλειπες εσύ... -