Ne slyshny v sadu dazhe shorohi,
Vsyо zdes' zamerlo do utra.
Esli b znali vy, kak mne dorogi
Podmoskovnye vechera.
Rechka dvizhetsya i ne dvizhetsya,
Vsya iz lunnogo serebra.
Pesnya slyshitsya i ne slyshitsya
V eti tihie vechera.
.
Chto zh ty, milaya, smotrish' iskosa,
Nizko golovu naklonya?
Trudno vyskazat' i ne vyskazat'
Vsyо, chto na serdtse u menya.
.
A rassvet uzhe vsyо zametnee,
Tak, pozhaluysta, bud' dobra,
Ne zabud' i ty eti letnie
Podmoskovnye vechera.