Αυτο το πρωί ξύπνα με
η πόλη ακόμη κοιμάται και εμείς είμαστε μόνοι
όπως πολλοί ,όχι μονάχοι
Κανένας δεν μπορεί να μας καταλάβει
θα αφήσω τα πάντα και θα σε αγκαλιάσω
βυθίζομαι στα μάτια σου
τα αστέρια στα μαγουλά σου
Στα παραθυρά μας υποχωρούν οι ήχοι
μαζί σου πρέπει να σιωπώ
όταν είμαστε οι δυο μας στο δωμάτιο
κάθε λεπτό, ποιοι είμαστε ο ένας δίχως τον άλλον
ποιά είσαι; ποιός είμαι;
Κάτω απο τα σκοτεινά παράθυρα, ακους;
το πως ερχόμαστε όλο και πιο κοντά
με κάθε ύψος, αν είσαι εσύ δίπλα μου
Κάτω απο τα σκοτεινά παράθυρα, ακους;
το πως ερχόμαστε όλο και πιο κοντά
με κάθε ύψος, αν είσαι εσύ δίπλα μου
Αφήνεις τα χέρια να ζεσταθούν
αφήνουμε το κρυο στα τζάμια
εκει όπου λιώνει το χιόνι και δεν υπάρχει κίνηση
Οι δείκτεσ παγώνουν στο ρολοι
αν αποκοιμηθείς στα χέρια μου
και ως το πρωί
ας αρχίσουμε απο την αρχή
Στα παραθυρά μας υποχωρούν οι ήχοι
μαζί σου πρέπει να σιωπώ
όταν είμαστε οι δυο μας στο δωμάτιο
κάθε λεπτό, ποιοι είμαστε ο ένας δίχως τον άλλον
ποιά είσαι; ποιός είμαι;
Κάτω απο τα σκοτεινά παράθυρα, ακους;
το πως ερχόμαστε όλο και πιο κοντά
με κάθε ύψος, αν είσαι εσύ δίπλα μου
Κάτω απο τα σκοτεινά παράθυρα, ακους;
το πως ερχόμαστε όλο και πιο κοντά
με κάθε ύψος, αν είσαι εσύ δίπλα μου
Αν θες κλείσε τα ματιά
πετάμε ψηλά και τα αφήνουμε όλα αναπάντητα
δεν γίνεται να είμαστε πιο κοντά απο τώρα
ας μας χωρίσουν πόλεις, χω΄ρες
η χιλιόμετρα
Κάτω απο τα σκοτεινά παράθυρα, ακους;
το πως ερχόμαστε όλο και πιο κοντά
με κάθε ύψος, αν είσαι εσύ δίπλα μου
Κάτω απο τα σκοτεινά παράθυρα, ακους;
το πως ερχόμαστε όλο και πιο κοντά
με κάθε ύψος, αν είσαι εσύ δίπλα μου