Хто гадзіннік шчасця нам запустiў?
Хто сказаў ж, -- гэта час для вайны?
Хто на злосць майму жа сэрцу хоча
разлучыць нас?
Як канцы з канцамі звόдзiць цяпер,
Калi губiцца йiззянне вачэй;
Калi патануць магу ў рацэ слёз
і праблем жа.
Але прόйдзе ўсё, асiлю я боль.
Прыпеў:
Можаш ты перамагчы, можаш боль мне прычыніць,
Кожная хлусьня зрывае -- скуру з целы*.
Раніцай – “Спакойнай ночы”, кожную ноч – “Добры дзень”!
Перажыць ў жыцці ўсё …я ўмею -- без праблемы.
I ўва мне нібы(-та)** нешта i рвецца,
Як цені мы брыджаем у сценах,
Ў тваім расказе – забаронена- я тэма.
Ды канцы з канцамі звόджу цяпер,
Калi згублена йiззянне вачэй.
I тану вось я цяпер ў рацэ слёз
і праблем жа.
Але знікне ўсё, адόлею боль.
Прыпеў.
Хто раніў так цябе, раніў так цябе,
І з табою я плачу за той, -- не наш грэх
(I плачу я за грэхi з табой чужыя).
Шкло тугi нéчаéй… мне ў далонь ўпілася,
‘ле расце яшчэ любоў ня-стрымная
(Але расце яшчэ шалёная любоў).
______________________________
Chto hadzinnik ščascia nam zapustiŭ?
Chto skazaŭ ža, -- heta čas dlia vajny?
Chto na zlosć majmu ža sercu hoča
razlučyć nas?
Jak kancy z kancami zvodzić ciapier,
Kali hubicca dy zziannie vačej;
Kali patanuć mahu ŭ race slioz
i prabliem ža.
Alie projdzie ŭsio, asiliu ja boĺ.
Prypieŭ:
Možaš ty pieramahčy, možaš boĺ mnie pryčynić,
Kožnaja chluśnia zryvaje -- skuru z cela*.
Ranicaj -- "Spakojnaj nočy", kožnuju noč -- "Dobry dzień!"
Pieražyć ŭ žycci ŭsio... ja ŭmieju -- biez prabliemy.
I ŭva mnie nibyta niešta i rviecca,
Jak cieni my brydžajem u scenah,
Ŭ tvaim raskazy -- zabaronienaja ja tema.
Dy kancy z kancami zvodžu ciapier,
Kali z-hubliena i zziannie vačej.
I tanu voś ja ciapier ŭ race slioz
i prabliem ža.
Alie zniknie ŭsio, adolieju boĺ.
Prypieŭ.
Chto raniŭ tak ciabie, raniŭ tak ciabie,
I z taboju ja plaču za toj, -- nie naš hreh
(I plaču ja za hrehi z taboj čužyja).
šklo tuhi néčaj ža... mnie ŭ daloń ŭpilasia,
Alie rascie jašče liuboŭ niastrymnaja
(Alie rascie jašče šalionaja liuboŭ).
________________________________
Translation Pobediću bol blr. © AN60SH