Και αισθάνομαι πως ο Χρόνος είναι μια αναλωθείσα στιγμή,
οπότε πού σκοπεύεις να πάς αύριο ;
Και κατανοώ πως όλα αυτά είναι επερχόμενα ψέματα,
εσύ όμως θα δώσεις καμιά τσακιστή δεκάρα ;
Και το αισθάνομαι,
και το αισθάνομαι.
Πού σκοπεύεις να πας αύριο ;
Πού σκοπεύεις να πας με εκείνη την μάσκα που εξηύρα ;
Και διακατέχομαι από την απορία,
όταν τα σκυλιά αρχίσουν να την αισθάνονται,
αν εκείνη θα ανταποδώσει.
Και αντιλαμβάνομαι πολλή εξάρτηση από τον Καιρό,
οπότε μήπως βρέχει μέσα στην κρεβατοκάμαρά σου ;
Και κατανοώ πως όλα αυτά είναι τα μάτια της διάβρωσης,
εσύ όμως θα δώσεις καμιά τσακιστή δεκάρα ;
Και εγώ
και εκείνη το διαπιστώνουμε.
Πού σκοπεύεις να πας αύριο ;
Πού σκοπεύεις να πας με εκείνη την μάσκα που εξηύρα ;
Και διακατέχομαι από την απορία,
όταν τα σκυλιά αρχίσουν να την αισθάνονται,
αν εκείνη θα ανταποδώσει.
Όταν τα σκυλιά την ανασύρουν,
θα κερδίσω χρόνο αρκετό για να αναμείνω το αύριο,
να το εύρω, να το εύρω, να το εύρω.
Όταν τα σκυλιά την ανασύρουν,
θα κερδίσω χρόνο αρκετό για να αναμείνω το αύριο,
να το εύρω, να το εύρω, να το εύρω.
Πού σκοπεύεις να πας αύριο ;
Πού σκοπεύεις να πας με εκείνη την μάσκα που εξηύρα ;
Και διακατέχομαι από την απορία,
όταν τα σκυλιά αρχίσουν να την αισθάνονται,
αν εκείνη θα ανταποδώσει.
Όταν τα σκυλιά την ανασύρουν,
θα κερδίσω χρόνο αρκετό για να αναμείνω το αύριο,
να το εύρω, να το εύρω, να το εύρω.
Όταν τα σκυλιά την ανασύρουν,
θα κερδίσω χρόνο αρκετό για να αναμείνω το αύριο,
να το εύρω, να το εύρω, να το εύρω,
να το εύρω, να το εύρω, να το εύρω.