Το πόδι σου γυμνό στα γόνατά μου
κι ο έρωτάς σου άγριος ουρανός
κάπνιζες τη μάρκα τη δικιά μου
σαν ξέμενες στο τέλος του μηνός
Φόραγες τα ρούχα τα δικά μου
τις ώρες που δεν ήμασταν μαζί
και μου ’λεγες πως ένιωθες κοντά μου
και μου ’λεγες πως μ’ αγαπάς πολύ
Σεπτέμβρης, στην πλατεία Εξαρχείων
δυο μήνες που δεν είμαστε μαζί
σε είδα στη γωνιά στο καφενείο
κι ο τύπος σου, μου έμοιαζε πολύ
Τις νύχτες δε σε κράταγε στο στρώμα
του πόθου σου η πύρινη θηλιά
και μπαίναμε κι οι δυο στο ίδιο σώμα
στην ίδια μεθυσμένη αγκαλιά
Τα Σάββατα σφιχτά στο μηχανάκι
ανάβαμε φωτιές στην Εθνική
και φώναζες πως αύριο δεν υπάρχει
πως όλα είναι τούτη η στιγμή