Πλέουμε μέσα από τους ατέλειωτους ουρανούς,
τα αστέρια λάμπουν σαν μάτια...
η μαύρη νύχτα αναστενάζει.
Το φεγγάρι μέσα σε ασημένια δέντρα
λυγίζει από τα δάκρυα
φως της νύχτας.
Η γη, σαν μια μωβ πυρκαγιά
από ζαφιρένια ομίχλη...
σε τροχιά πάντα.
Καθώς κάτω από τα δέντρα
λούονταν στην δροσερή αύρα
ασημένιο αστροφεγγιά σπάει τη νύχτα.
Κι έτσι περνάμε δίπλα από το άλικο μάτι
του μεγάλου θεού Άρη
καθώς ταξιδεύουμε στο σύμπαν.