Մանուկ հասակից լսում եմ պապերիս ձայնը՝
Կարծես անընդմեջ լացում են մեր մանուկները։
Ինչու՞ է սիրտս անվերջ տխրում,
Երբ մնում եմ մենակ ու տրտում։
Գերդաստանս ցրիվ–ցրիվ եղած,
Եղբայր ու քույր օտարացած։
Տնից տեղից հեռու–հեռու տարան՝
Միլլիոնավոր հայեր զոհ դարձան։
Սրտիս միջի նշան եմ արել՝
Կյանքս եմ դրել ու պիտի պահեմ
(Պիտ պաշտպանեմ),
Հողն ու ջուրը մեր սուրբ հայրերի
ՈՒ ողջ զոհերի պիտ պաշտպանեմ։
Երազ տեսա՝ ծովից ծովեր մեր Հայաստանը,
Առաջնորդն էր Տերունական աղոթքն ու հույսը։
Աչքս բացվեց՝ ամենը վերացավ,
Մի վայրկեանում հրեգունդ դարձավ։
Գերդաստանս հիմա իրար գտած,
Եղբայր ու քույր մեջք մեջքի տված։
Անմեղ զոհե՛ր, ննջե՜ք ննջե՜ք հանգիստ,
Կմնան սրտիս վերքերն ընդմիշտ։
Սրտիս միջի նշան եմ արել՝
Կյանքս եմ դրել ու պիտի պահեմ
Հողն ու ջուրը մեր սուրբ հայրերի
ՈՒ ողջ զոհերի պիտ պաշտպանեմ
Սրտիս միջի նշան եմ արել՝
Կյանքս եմ դրել ու պիտի պահեմ
Հողն ու ջուրը մեր սուրբ հայրերի
ՈՒ ողջ զոհերի պիտ պաշտպանեմ