Τα νιάτα φεύγουν στο βροχή του χρόνου που κυλάει
Στου καιρού τις χαρακές η ομορφιά πονάει (x2)
Μικρομεσαίος, πονηρός και γκομενιάρης
Που έλεγε και κάποτε ο Λογώ...
Τη γοητεία από τους γκρίζους μου κροτάφους
Χρησιμοποιώ και κοριτσάκια κυνηγώ
Είς γάμου κοινωνίαν είκοσι έτη συναπτά
Δυο παιδιά κι ένα κορίτσι τεκμήρια χειροπιαστά
Ich bein nein γερογόης με σεξουαλικό μουστάκι
Έχω μέντορα και master το γιατρό τον Παρτσαλάκη
Σοβαρός πιπινολάτρης, γοητεία η κοιλιά μου
Τι κι αν γέρασα λιγάκι αφού περνάει η μπογιά μου
Έμβλημά μου η αποφυγή της προσέγγισης στα άκρα
Τα κορίτσια με ποθούν γιατί διατηρώ φαλάκρα
Στα μοντέρνα μαγαζιά πάντα είμαι το κεφάλι
Και χορεύω αυτά τα techno με φιγούρες χάλι γκάλι
Της κόρης μου οι φίλες με θωρούν με πονηρία
Φυσικά τις γοητεύει η πολύχρονη εμπειρία
Κοίτα μαλλί ο Σαμψών, αχ και να `χα μια τουφίτσα
Με λιγάκι μπριγιαντίνη πάντα πέφταν τα κορίτσα
Όλες γύρω υποκύπτουν στη δική μου ωριμάδα
Κι έτσι φεύγω από το κλάμπι αγκαζέ με φιλενάδα
Λοιπόν φεύγω Κατερίνα με το γερομπαμπαλή
Θα τα πούμε καμιά Πέμπτη με το Νίκο στο Folie
Έλα πλήρωσε παππού τα ποτά κι είμαστε εντάξει
Είπες βόλτα θα με πας, παραλία με τ’ αμάξι
Πάμε πρώτα να τσιμπήσω κάνα βρώμικο στο δρόμο
Λουκάνικο εννοώ, έλα μπάρμπα κρύψ’ το *******
Θα με πάς στο Mezzo Mezzo, ωχου ας τα κυριλίκια
Εκεί τρώει ο γέρος μου κι εγώ βγάζω μπιμπίκια
Ό,τι θέλει η νεολαία
Τι ωραία η καρφίτσα σου, αχ τη θέλω
Έλα ας το μπούτι μου, πως κι είσαι αναμμένος
Βρε σαν δε ντρέπεσαι κι είσαι και παντρεμένος
Το ξέρω είμαι όμορφη, αυτό μου το πες ήδη
Μα οι φίλες μου όλες έχουν διαμαντένιο δαχτυλίδι
Κι εγώ φοράω τα ψεύτικα που πήρα από τον πάγκο
Θες όλοι να λένε πως τα `χω μ’ ένα σπάγκο...
Κι αν θες λοιπόν ζουμί από κάποια γριά κότα
Αύριο ραντεβού στις εννέα στου Ζολώτα
Ωωωω η φαλακρίτσα σου, κάτσε να στη φιλήσω
Οδήγα οδήγα γέρο, όλα θα στα μασήσω
Τα νιάτα φεύγουν στο βροχή του χρόνου που κυλάει
Στου καιρού τις χαρακές η ομορφιά πονάει
-Έλα αγοράκι μου, εγώ είμαι το μωρό σου
-Δε σου `πα θα σε πάρω εγώ στο κινητό σου
-Μα να μη σ’ ακούσω γλυκέ μου λιγουλάκι
-Με ποιον να πω μιλάω, με το φίλο μου το Λευτεράκη
-Καλά λοιπόν θα κάνω την καρδιά μου πέτρα
Και που'σαι μην ξεχάσεις τη διαμαντένια πέτρα
Ναι κύριε υπουργέ, θα τα πούμε αύριο
Θα επιληφθώ προσωπικώς για τη ΔΕΗ στο Λαύριο
Πω πω το μωρό, μ’ έχει ερωτευθεί
Τι να κάνω η γοητεία, που και πως θε να κρυφτεί
Τελικά ό,τι και να γίνει, έχει πέραση ο άντρα
Κι εγώ είμαι δέκα χρόνια με τη γριά γαλιάντρα
Οι γυναίκες σαν γεράσουν, γίνονται τρελή σταφίδα
Μα ο άντρας στα πενήντα οδηγεί μια ναυαρχίδα
Καλύτερα ο ώριμος, παρά το παιδαρέλι
Βασιλικός πολτός, καλύτερα από μέλι
Τι να κάνει τον αμούστακο κι άβγαλτο νεανία
Ο star της εμμηνόπαυσης διώχνει την ανία
Λοιπόν το αποφάσισα, χωρίζω οριστικά
Ας πάρει τα κωλόπαιδα κι ας πάει στη μαμά της
Έλα Κατερίνα μου, τι κάνετε το βράδυ;
Εγώ ψήνω το μπάρμπα να μου πάρει το ρημάδι
Ο βρωμερός κωλόγερος θέλει γκομενιλίκια
Άκου φιλενάδα μου κάτι πεζουλίκια
Μου λέει πως μ’ αγαπάει και πάει να με χουφτώσει
Τρελή είσαι μωρή, όχι δεν του το `χω δώσει
Τι να κάνει ο γεροντάκος, έχει γεροντοκαψούρα
Λίγο να του κουνηθώ θα συλλέγουμε τα ούρα
Μου καπνίζει και τα πούρα και βρωμάω πανάθεμά τα
Και με βάζει με το ζόρι να ακούω την Traviata
Πώς το `πε να δεις, η τσέπη του έχει στρίμωξη
Άσε που υποψιάζομαι πως έχει κι ουρολοίμωξη
Κάτσε μια στιγμή, χτυπάει το κινητό
Ναι εσύ είσαι αγάπη μου, που είσαι στο γιατρό;
Ναι πλάκα σου κάνω, τι είπες, μου το πήρες;
Αχ, σ’ ευχαριστώ, κερνάω το βράδυ μπίρες
Τι πράγμα, θα χωρίσεις; Με θέλεις νύχτα μέρα;
Μα κι έτσι είμαστε καλά, μην πάμε παραπέρα
Κάτσε στη γυναικούλα σου που την έχεις σούζα
Γιατί εγώ δεν ξέρω να χτυπώ βεντούζα
Τα νιάτα φεύγουν στο βροχή του χρόνου που κυλάει
Στου καιρού τις χαρακές η ομορφιά πονάει (x2)