Nie ma po co zagłębiać się w zalety silnika,
lecz każdy silnik ma swoją muzykę, a ja ją znam.
Dzięki temu zawsze ją będę grał wśród wiatru
dla mej biednej ojczyzny, z południa na północ.
A jak bardzo człowiek jest samotny, wiem tylko ja,
gdy przelatuję ponad ranami miasta
i niczym wielkiej miłości mówię „żegnaj”,
a jak samotny jest człowiek, wiem tylko ja.
Ponad chmurami, ponad chmurami,
a jeśli możliwe, jeszcze o minutę wyżej,
mając ten kraj u swych stóp,
ciemniejszy, czarniejszy, gdy widzę go stąd,
ale pewnego dnia powróci dzień.
Tak pod skrzydłami przelatuje życie
i kolejna noc rozciąga się ponad tą wojną
i domami ludzi, wszystkich równych
w wielkim sierocińcu tej Ziemi.
I do czego potrzebny jest człowiek, wiem tylko ja,
który sypię sól na rany miasta
i niczym wielkiej miłości mówię „żegnaj”,
a do czego potrzebny jest człowiek, wie tylko Bóg.
Ponad chmurami, ponad chmurami,
a jeśli możliwe, jeszcze o minutę wyżej,
mając ten kraj u swych stóp,
ciemniejszy, czarniejszy, gdy widzę go stąd,
ale pewnego dnia powróci dzień.