Pilgrims [Polish translation]

Czasami czujesz, że jesteś tak daleko,

zdystansowany od całego tego przedstawienia,

niezdolny, by pojąć jego znaczenie,

przerażony wietrzysz spisek,

lądując na mieliźnie pośrodku sceny,

kartkując swój pamiętnik w poszukiwaniu zagubionej strony,

niepewny czy to sen czy jawa.

Kopiesz kamienie po plaży,

marząc o miłości i nieosiągalnym ukojeniu,

przyszłość zdaje się być tak mroczna,

nie ma przyjaciół, do których mógłbyś coś powiedzieć,

lub którzy wskazaliby ci drogę

z teraźniejszości do przyszłości…

zatraciłeś się we śnie.

Dość, dość już tego, wypatruj nadchodzącego dnia,

nadziei, odrobiny spokoju

pośród narastającej burzy.

Przedzieram się przez zmierzch, żyjąc i wierząc,

że kiedyś odnajdziemy nasze cele i, w końcu, nasz dom,

bo na razie nic nie jest jasne, tylko jak to powiedzieć,

niech sny zawładną mymi oczami!

Tak długo czekałem,

by w końcu zobaczyć

jak mocno ściskamy nasze dłonie,

my wszyscy pielgrzymi.

Idąc w milczeniu brzegiem morza,

tylko po to by iść, bo tutaj jest nadzieja,

tylko po ty by wiedzieć, że wszystko ma swój koniec,

my wszyscy, kochankowie, bracia, siostry, przyjaciele,

ręka w rękę…

Błyszczące ślady stóp na mokrym piasku

prowadzą ku marzeniom.

Nadszedł czas, odpływ prawie się skończył

i odkrył dno:

budzę się z wiecznego snu.

Zdaje się, że tak długo śniłem,

teraz, przebudzony, spostrzegam,

że jesteśmy pielgrzymami i musimy przebyć tę drogę,

nie wiedząc dokąd prowadzi, samotni, ale nie na darmo,

a dom nas kiedyś do siebie zawoła.

Tak długo tutaj czekaliśmy,

trzymając się za ręce w nadziei,

dźwigając ciężkie brzemię,

my wszyscy pielgrzymi.