Jestem dziś w połowie drogi,
mój krzyk nie cofnie tamtych lat.
Czy gdzieś pod niebem za wysokim
zostawię swój ślad?
Mój czas przede mną – idę dalej,
świat cały niosę w ramionach,
do utraty tchu żyję, pragnę, tracę
i śpiewam dzień ludziom dookoła.
I śpiewam dzień.
Już wiem, jak wiersz się rodzi,
już wiem, jak myśl dojrzewa,
już wiem, jak łza się toczy,
już wiem, dzisiaj już wiem.
Mój czas przede mną – idę dalej,
świat cały niosę w ramionach,
do utraty tchu żyję, pragnę, kocham
i śpiewam dzień ludziom dookoła.
I śpiewam dzień,
i śpiewam dzień,
i śpiewam…