Είμουν σαν ένας ναυαγός
σε νησί στον ωκεανό.
Μια βροχή μου γεμίζει το κενό,
σαν φωνή με καλεί να `ρθω να σε βρω.
Μες στον μόνο βυθηστηκά,
μόνο εγώ και οι φόβοι μου.
Ποιος μπορεί να αισθανθεί τη μοναξιά μου;
Μα εσύ ήρθες ξαφνικά κι όλα άλλαξαν' με μιας.
Σαν να μ' έχεις λούσει μια Σταλιά Αγάπης,
έχει ανθήσει μάλι ελπίδα μες στην καρδιά.
Τρέμω μόνο στην ιδέα, μη σε χάσω,
νιώθω όμως δυνατή.
Το δικό μου δρόμο θα ανοίξω τώρα,
το φεγγάρι μ' οδηγεί να `ρθω κοντά σου.
Μου αρκεί μόνο μια Σταλιά Αγάπης να
σ' ακολουθώ για μια ζωή.
Μια Σταλιά Αγάπης μου αρκεί.