Uzun zamandan beri bu resimlerine bakıyordum
Uzun, sanki onlar gerçek gibi inanıyorum
Uzun zamandan beri resimlerinle yaşıyordum
Uzun, sanki onları hissedebilirim gibi inanıyorum
Hatırlıyorum,
Yağmurda sessizce ayakta durduğunu
Gönlüne koşarak yakın olmak için
Gökyüzü yıkıldığı zaman öpüştük
Seni sıkı tutuyordum
Her zaman nasıl korkuna yakınlaşıyorum
Hatırlıyorum,
Gece boyunca yavaşca koştuğunu
Sen kardan daha büyüktü, daha parlaktı, daha genişti
Ve inanmayı yaptırmakta bağırıyordun
Gökyüzüne bağırıyordun
Ve nihayet bütün cesaretlerini buldun
Aldırmamak için
Hatırlıyorum,
Kollarıma düştuğunu
Kalbinölümü için ağlıyordun
Taş gibi beyazdı
Çok hassastı
Soğuklukta kayboldun
Sen her zaman karanlıkta kayboluyordun
Hatırlıyorum,
Eskiden nasıl olduğunu
Yavaşça boğuldun
Sen melektin
Her şeyden daha çok iyiydin
Son defa tutmak için, sonra sessizce kaçıyordun
Gözlerimi açtım
Ama hiç bir şeyi asla görmem
Doğru cümleleri düşünseydim
Kalbine tutabilirdim
Doğru cümleleri düşünseydim
Parçalanmayacaktım
Hep senin resimlerin
Uzun zamandan beri bu resimlerine bakıyordum
Ama kalbine asla tutamazdım
Uzun zamandan beri cümleleri gerçekleştireceğini bekliyordum
Ama her zaman parçalanır
Dünyada hiç bir şeyden daha fazla istedim
Ama senin derin kalbımda olduğunu hissetmek için
Dünyada hiç bir şeyden daha fazla istedim
Ama asla parçalanmayı hissetmek için
Hep senin resimlerin