Κοιτάζω τόσο καιρό αυτές τις φωτογραφίες σου
Που κοντεύω να πιστέψω πως είναι πραγματικές
Ζω τόσο καιρό με τις φωτογραφίες σου
Που κοντεύω να πιστέψω ότι οι φωτογραφίες είναι
Το μόνο που μπορώ να νιώσω
Θυμάμαι
Να στέκεσαι ήσυχη στη βροχή
Καθώς έτρεχα προς την καρδιά σου, για να είμαι κοντά
Και φιληθήκαμε ενώ κατέρρεαν οι ουρανοί
Να σε σφίγγω στην αγκαλιά μου
Όπως σ'έσφιγγα πάντα όταν φοβόσουν
Θυμάμαι
Να τρέχεις ανάλαφρη μέσα στη νύχτα
Ήσουν πιο απέραντη, φωτεινή και λευκή από το χιόνι
Και φώναζες στις ψευδαισθήσεις
Φώναζες στον ουρανό
Και τέλος, κατάφερες να μαζέψεις όλο σου το κουράγιο
Και να αφήσεις πίσω σου τα πάντα
Σε θυμάμαι
Πεσμένη στην αγκαλιά μου
Να κλαις για τον θάνατο της καρδιάς σου
Ήσουν άσπρη σαν την πέτρα
Τόσο εύθραυστη
Χαμένη στο κρύο
Ήσουν πάντα τόσο χαμένη στο σκοτάδι
Θυμάμαι
Πώς συνήθιζες
Να βυθίζεσαι αργά
Ήσουν άγγελοι
Κάτι πολύ παραπάνω από τα πάντα
Να σε κρατώ για τελευταία φορά και, ύστερα, να ξεγλιστράς ήσυχα μακριά
Ανοίγω τα μάτια μου
Όμως, ποτέ δεν βλέπω τίποτα μπροστά μου
Αν μόνο είχα βρει τις σωστές λέξεις
Θα είχα παραμείνει στην καρδιά σου
Αν μόνο είχα σκεφτεί τις σωστές λέξεις
Δεν θα κατέρρεα τώρα σιγά-σιγά
Όλες οι εικόνες που έχω από εσένα
Κοιτάζω τόσο καιρό τούτες τις φωτογραφίες σου
Αλλά ποτέ δεν είμαι στην καρδιά σου
Προσπαθώ τόσο καιρό οι λέξεις να είναι αληθινές
Όμως, πάντα, απλώς καταρρέω
Οι εικόνες που έχω από εσένα
Δεν υπήρχε τίποτα στον κόσμο
Που να θέλησα ποτέ περισσότερο
Απ' το να σε νιώσω βαθιά μες στην καρδιά μου
Δεν υπήρχε τίποτα στον κόσμο
Που να θέλησα ποτέ περισσότερο
Απ'το να μην νιώσω ποτέ τον χωρισμό
Όλες οι εικόνες που έχω από εσένα