Πάντα καταλάβαινες τη φαντασία μου
Την άνοιγες, μετά την έκλεινες, μετά έφευγες
Γύρισες πιο σκληρή με μια πέτρα στην καρδιά
Πήρες τη μέρα μου και την έκανες καλύτερη
Και τώρα γράφω βιαστικά για να σου πω ξανά
Ότι είσαι δυνατή, εύθραυστη, χωρίς φόβο
Μείνε η ίδια, η ίδια όπως πάντα
Είσαι το πιο όμορφο πράγμα που φοράω
Είσαι πηγή, είσαι ο ήλιος κι ο κόσμος
Είσαι ο δρόμος που οδηγεί στη ζωή
Ασταθής γυναίκα, είσαι η πρόκλησή μου
Είσαι το μικρό αστέρι που έχω μαζί μου στις στιγμές που δεν έχω φως
Είσαι το μικρό αστέρι που έχω μαζί μου στις στιγμές που δεν έχω φως
Πάντα καταλάβαινες τη νοσταλγία μου
Των ημερών που έχουν ήδη χαθεί και πέρασαν
Αυτός ο χρόνος που πέρασε δεν είναι ποτέ αρκετός
Εσύ είσαι το περιεχόμενο των ματιών μου
Τώρα, όμως, που σε έχω εδώ μπροστά μου
Υπόσχομαι να μείνω δίπλα σου για πάντα, για πάντα, για πάντα
Είσαι το πιο όμορφο πράγμα που φοράω
Είσαι πηγή, είσαι ο ήλιος κι ο κόσμος
Είσαι ο δρόμος που οδηγεί στη ζωή
Ασταθής γυναίκα, είσαι η πρόκλησή μου
Είσαι το μικρό αστέρι που έχω μαζί μου στις στιγμές που δεν έχω φως
Είσαι το μικρό αστέρι που έχω μαζί μου στις στιγμές που δεν έχω φως
Είσαι η απεραντοσύνη μιας στιγμής που έφυγε
Του ονείρου μου η καλύτερη στιγμή
Είσαι εκείνος ο αέρας που φύσαγε πάντα
Αλλά κατάφερνε να μη με κάνει να πέσω
Είσαι το μικρό αστέρι που έχω μαζί μου στις στιγμές που δεν έχω φως
Είσαι το μικρό αστέρι που έχω μαζί μου στις στιγμές που δεν έχω φως
Είσαι το μικρό αστέρι που έχω μαζί μου στις στιγμές που δεν έχω φως
Είσαι το μικρό αστέρι που έχω μαζί μου στις στιγμές που δεν έχω φως